وبلاگ شخصی علیرضا اسحاقی

تجربیات و یادداشت های شخصی - برداشت از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

وبلاگ شخصی علیرضا اسحاقی

تجربیات و یادداشت های شخصی - برداشت از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

بحــــــر طویل: شهادت حضرت ابوالفضل(ع)

شادی ارواح طیبه شهدا و شادی روح همه اموات بخصوص پدر عزیزم جناب آقای صالح نیا (شاعر اهل بیت) صلوات.

نوحه زیر (به سبک بحر طویل)توسط آقای محمدعلی صالح نیا (رحمه الله علیه) سروده شده است.


.................................بحــــــر طویل: شهادت حضرت ابوالفضل(ع).................................

"شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

که در کرب و بلا شد

جدا بازوی سقا "

آن زمانی که ببستند به روی حرم آل عبا آن سپه شوم دغا لشکر بی شرم و حیا دشمن قرآن و خدا در دل صحرای پر از رنج و بلا آب روان را، که بود مهریه ی حضرت زهرا، و به روی پسرش، نور دو چشمان تَرَش، تیغ کشیدند، که بُرّند ز کین، رأس شه تشنه لب کرب  و بلا را

شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

که در کرب و بلا شد

جدا بازوی سقا

تا که بشنید ابوالفضل علی، فارس میدان یلی، شیر شکار ازلی، وارث شمشیر علی، نور مبین، ماه جبین، همچو نگین، نور دلِ ام بنین، حامی دین، حبل متین، گشته به پا، نائره ی جنگ، ز اردوی سپاه پسر سعد لعینُ ز عطش زرد شده چهره ی گل های حسینی، ناگهان شمر ستمکار، همان ملحدِ غدارِ جفاکار، در آن نیمه شبِ تار، امان نامه بیاورد برِ ماه بنی هاشمی و گفت بیا جانب کفار، که ما جمله بگوییم سلام ات، همه گردیم چنان عبد و غلامت، ز حسین دست تو بردار و قدم بر سر ما از کرم و لطف تو بگذار که یابی همه ی عزت دنیا

شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

ابوالفضل رشیدم

شده کشته ی اعدا

غیرت الله به جوش آمد و ناگه به خروش آمد و عازم به بَر رهبر خود، سرور خود، زاده ی پیغمبر خود، گشت و به اظهار ادب، آن پسر میر عرب، گفت حسین جان، بخدا سینه ی عباس شده تنگ، ازین چرخ بدآهنگ، و از این فرقه ی بی ننگ، که آورده برم شمر، امان نامه که عباس، بیا جانب ما، ورنه شوی کشته در این جنگ، اماما به خداوند قسم، ای پسر فاطمه گر پیکر عباس، دو صد پاره شود در صف پیکار، ز هر قطعه و هر قطره ی خون بدنم بانگ برآید که منم حامی دین، یاور مولا

شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

به خون گشته شناور

کجا پیکر سقا

ساقی تشنه لبان، یاور اطفال و زنان، تا که شنید از حرم آل عبا، ناله ی طفلان ز عطش رفته به کیهان، اذن بگرفت ز سالار شهیدان، مشک بر دوش و عَلَم در کف و با دست دگر خنجر بُرّان و روان جانب میدان، حمله ای سخت به روبه صفتان کرد و بهار سپه کفر خزان کرد و به هر سوی که می تاخت، سر و دست از آن قوم بینداخت، سپس گشت روان حضرت عباس، سوی علقمه تا آب رساند به حریم پسر فاطمه، میخواست بنوشد کمی از آب، که یاد آمدش از اصغر بی تاب و لب خشک حسین زاده ی زهرا

شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

ابوالفضل رشیدم

شده گشته ی اعدا

با لب تشنه تشنه برون آمد و با مشک پر از آب، روان شد به سوی خیمه ی ارباب، شتابنده و بی تاب، ولی حیف که دشمن به کمینگاه بود منتظرش تا نرساند به حسین آب، ناگهان زان سپه شوم یکی تیغ برآورد و جدا کرد ز کین بازوی سقای علمدارِ سپه دار، لیک بگرفت به دست دگرش تیغ شرر بار، بِزَد بر صف کفار، ولی حمله نمودند بر او جمله ز هر سو، همه ی لشکر اعدا

شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

به خون گشته شناور

کجا پیکر سقا

حیف و افسوس که دست دگر حضرت عباس جدا شد، پرچم و تیغ روی خاک بیفتاد و رها شد، مشک بگرفت به دندان و سوی خیمه به جولان، که رسد آب به طفلان و حریم شه خوبان، تیر باران بنمودند ز هر سوی لعینان، تیر بر چشم ابوالفضل فرود آمد و عباس ننالید و چنین گفت، اگر دست مرا قطع نمودید و اگر تیر به چشمم زده، هم پای مرا قطع نمایید، می کشم منت تان تا بگذارید که این آب برم سوی حرم، لیک رحمی ننمودند، یکی تیر به مشک آمد و نومید ز جان کرد ابوالفضل علی را

شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

که در کرب و بلا شد

جدا بازوی سقا

گفت عباس بیا جان اخا، تشنه لب کرب و بلا، ای که تویی خون خدا، زودبیا، زود بیا، پیشتر زان که سرم را بنمایند جدا، شاه دین ناله ی عباس چو بشنید، از این واقعه لرزید و بسی اشک ببارید، گفت لبیک ایا جان برادر، که شدی چون گل پرپر، زِ دمِ نیزه و خنجر، ای وفادار ، گشا چشم و ببین قامت بشکسته ی من، منتظرت زینبِ دل خسته ی من، گفت عباس: حسین جان، تو مَبَر جانب خیمه بدنم را، که خجالت زده از صورت طفلان و زنان حرمِ محترمِ آل عبایم، مرگ بهتر بود ای جان برادر، که بود منتظرم حضرت زهرا

شکسته دل زهرا

خمیده قد مولا

که در کرب و بلا شد

جدا بازوی سقا

 

 

محرم سال 1392

لبیک یا حسین یعنی ؟

لبیک یا حسین یعنی تو در معرکه جنگ هستی، هر چند که تنهایی

 و مردم تو را رها کرده باشند و تو را متهم و خوار شمرند... "قسمتی از سخنرانی سید حسن نصرالله"


تو چه می گویی؟ لبیک یا حسین؟